Baby’s groeien als kool. In het eerste jaar van hun leven groeien ze van klein, hulpeloos wezentje uit tot veel grotere kinderen die van alles kunnen. Eerste woordjes, rollen, tijgeren, kruipen en misschien zelfs al lopen. Hun besef van de wereld die ze om zich heen zien groeit explosief.
Een activiteit ondernemen met een baby vraagt echter iets heel anders van de pedagogisch medewerker, dan een activiteit met peuters. Baby’s leren door te kijken, voelen, luisteren, ruiken en proeven. Het knutselen van een herkenbaar beeld is voor hen vaak nog teveel gevraagd. Ook al is een knutselwerkje met gestempelde handjes of voetjes voor papa en mama heel leuk, voor de baby is dit vaak een hele onderneming, waar zij zelf niet zoveel aan heeft.
Op babygroep Eend op kinderdagverblijf Woudrijk in Utrecht hebben ze daarom iets bedacht. De pedagogisch medewerkers hebben verschillende doorzichtige potjes gevuld met allerlei materiaal. Water met glitters, veertjes, zachte bolletjes en verschillende kleuren rijst. De baby’s op de groep vinden het enorm interessant. Wat is er veel te zien, kleuren en vormen. Baby Emma pakt een potje op en kijkt verwonderd; het materiaal in het potje beweegt en maakt geluid. Ze beweegt haar handje met het potje heen en weer, en lacht. Ze kijkt om zich heen en ziet een ander potje, net buiten haar bereik. Ze draait zich om en tijgert er naar toe. ‘He! Dit potje maakt een ander geluid!’ Weer lacht ze.
De pedagogisch medewerkers volgen haar proces en laten haar ontdekken. Wanneer Emma de verschillende geluiden die de materialen veroorzaken ontdekt benoemen ze dat. ‘Dit klinkt hard. En als je met dat potje beweegt klinkt het zacht.’ De pedagogisch medewerker doet het voor en Emma lacht weer. Wat een leuke ontdekking!